Eğitim Haklarının Genişletilmesi Üzerine Düşünceler ve Öneriler – Cossette Woo

Cossette Woo | Washington Üniversitesi – ABD
Asistan – Makro Sosyal Hizmetler Öğrencisi · Çocuklarımız için Partnerler

İnsan Hakları Evrensel Bildirgesi’nin 26. maddesi “eğitim en azından ilkokul düzeyinde ve temel kademelerinde ücretsiz olmalıdır” der ve bu da aşağıdaki soruları gündeme getirir: Eğitimin hangi aşamasının temel olduğu nasıl belirlenmektedir? Eğitimin belirli bir kademesinin “yeterince iyi” olduğuna ne açıdan karar veriyoruz?

Dahası, 26. madde “Öğretim insan şahsiyetinin tam gelişmesini ve insan haklarıyla ana hürriyetlerine saygının kuvvetlenmesini hedef almalıdır” şeklinde vurguda bulunur. Şu ana kadar, bu ifadelerden hiçbiri gereken şekilde tanımlanmamıştır. Bu ifadeler, eğitim düzeyleri ve becerilerinden bağımsız olarak, genellikle ayrı sınıflarda toplanan engelli öğrencileri nasıl dikkate almaktadır? Aynı şekilde farklı renkten öğrenciler de topluluktan ayrılmakta ve yalnızca eskiden kalma steryotipler nedeniyle ikinci dil olarak İngilizce sınıflarına koyulmaktadır. Öte yandan, bu öğrencilerin eğitim materyallerine hakim olup olmamalarına ya da becerilerine dikkat gösterilmemekte, dolayısıyla çok daha fazla başarı uçurumu yaratılmaktadır.

Amerikan eğitim sistemi temelden kusurludur. Pek çok sorunun yanı sıra, okullara bulundukları mahalleye göre fon sağlanması ve okuldan hapishaneye giden yol örneklerinde görüldüğü gibi, gerçekleşmesi gereken çok sayıda eğitim reformuna ihtiyaç duyulmaktadır. Okulları fonlama politikası eyaletten eyalete değişiklik göstermekte, ancak önemli ölçüde yerel emlak vergilerine dayanmaktadır. Fonlama yerel emlak vergilerine bağlı olduğunda, alınan eğitimin niteliğinde bir eşitsizlik ortaya çıkmaktadır. Ülke çapındaki öğretmenler okul fonlarının arttırılmasını, maaş zamlarını, hatta bazı durumlarda ders arası teneffüslerin garanti edilmesinin yanı sıra eğitimcilerin değerlendirilmesinde standart test puanları kullanımına son verilmesini savunmak için greve gitmektedir. Çalışmalar, öğretmenlerin oldukça düşük bir morale sahip olduğunu ve öğretmen eksikliğinin yaygın olduğunu göstermektedir, tabi bu hiç şaşırtıcı değil. “Why America’s Schools Have A Money Problem” (Amerika’daki Okulların Neden Para Sorunu Var) başlıklı bir NPR makalesi bu durumun başarı uçurumunu nasıl sürekli arttırmaya devam ettiğini ve öğrencilerin rengini nasıl etkilediğini ayrıntılandırmaktadır. Okuldan hapishaneye boru hattı, ya da çocukların devlet okullarından çocuk ıslah evlerine elenerek doluştuğu ürkütücü ulusal trend, belirli öğrencileri hedefleyen eğitim sistemimize ilişkin bir diğer örnektir. Okuldan hapishaneye boru hattının kurbanı olan çoğu öğrenci, yoksulluk, istismar, ihmal ve öğrenme güçlüğü gibi geçmişlere sahiptir. Cezalandırılmak ya da izole edilmek yerine, bu öğrenciler ilave destekten faydalanmalıdır.

Evsiz ve evlatlık edinilen genç yükseköğretime girişte bir dizi bariyerle karşı karşıya kalır: Yetersiz mali kaynak ve barınma gibi sorunlardan muzdarip olabilir ya da fiziksel ve ruhsal sağlığı büyük ölçüde riske atan durumlarla boğuşabilir. Stabil olmayan bu koşullar destek ve teşvik eksikliğiyle sonuçlanarak öğrencilerin yükseköğretime devam etmemesine, hatta liseden mezun olmamasına yol açabilir. Buna ek olarak, yerinden edilmek ve stabil olmayan bir çevrede bulunmak çocuğun güvenlik hissini ya tavana çıkarır ya da dibe batırır, dahası derslere odaklanma becerisini etkileyebilir. Sürekli hareketlilik, anksiyete artışıyla ve yanı sıra düşük öğrenci başarısıyla bağlantılandırılmaktadır.

Evsiz ve evlatlık edinilen genç ayrıca farklı bölgelerdeki okullara gitmek zorunda kalma ve sınıf değiştirme gibi ek zorluklarla karşı karşıya kalabilir ve bu da eğitim uçurumu yaratarak bu durumu daha da arttırır. Öğrenciler sıklıkla okul değiştirdiklerinde, eğitimciler öğrencilerin beceri düzeylerini ve ihtiyaçlarını doğru şekilde belirleme konusunda sorun yaşayabilirler. Bunun dışında, ulaşım, evsizlik nedeniyle yaşanan utanç ve koruyucu aile sisteminin yanı sıra sosyal destek eksikliği yüz yüze kalınan ilave zorluklar olabilir. Evsiz ve evlat edinilen genç düzgün ve güncel okul karnelerine sahip olmayabilir, dolayısıyla yanlış yerleştirme ve not düzeylerinin hatalı değerlendirilmesi söz konusu olabilir. Önceki okul transkriptleri, ikametgâh belgesi, ebeveyn izin kâğıtları ya da tıbbi ve aşılanma kayıtlarının tümü, bu gençlerin kolayca erişemeyebileceği, ancak gerekli olan belgelerdir. 1987 tarihli McKinney-Vento Evsizlere Yardım Yasası okul nakillerinin ücretsiz olmasını garanti altına alsa da, temel haklardan yoksun hanelerde ya da koşullarda yaşayan çok sayıda çocuk için yetersiz bir düzenlemedir. Çocukların yaşadıkları bölgeden bağımsız olarak asıl kayıtlı oldukları okula gitmesine imkân veren ve ayrıca okulların belgeleri eksik olsa bile evsiz çocukların kayıtlarını yapmasını zorunlu kılan ilave reform önlemleri dahil edilebilir. Okulların bulundukları bölgeler bu önlemleri uygulamak için gerekli kaynaklara sahip değillerse, devlet ya da eyalet düzeyinde eyleme geçmek gerekebilir. Rehberlik ve akran danışmanlığı programlarına, yanı sıra madde bağımlılığını önleme programlarına dahil olmuş evsiz ve evlatlık edinilen gençlerin okulu tamamlama oranlarının daha yüksek olduğu, hür irade, güçlendirme ve eğitimde geçiş planlamasına ilişkin daha yüksek çıktılar ürettiği bulunmuştur.

Sosyal Refah alanında yakın zamanda lisans derecesi edinmiş biri olarak, Makro Sosyal Hizmetler (MSW) Yüksek Lisans derecesiyle tecrübeyi şart koşan pozisyon sayısının azlığını görmek oldukça endişe verici. Daha endişe verici olansa, satış alanındaki işimi sürdürseydim alanımdaki başlangıç kademesi pozisyonundan daha yüksek bir ücret alıyor olacaktım. Eyalet içi bir okulda okudum ve dört yıl boyunca evde kaldım, yine de lisans derecemi büyük miktarda borçla bırakıyorum. Basitçe, kredi geri ödeme süreciyle uğraşmak zorunda kalmamak ve yüksek ücretli bir yüksek lisans programının sunduğu vaat nedeniyle doğrudan MSW programıma devam ettim. Bir insan hakkı olarak eğitim konusuna ve bunun nasıl genişletilmesi gerektiğine tekrar dönülürse, yükseköğretime ilişkin tartışmalarda eğitim sistemimizin sosyal haklardan yoksun ve yeterince temsil edilmeyen öğrencileri nasıl tehdit ettiği özellikle dikkate alınmalıdır. Yeni yetme toplumumuzun risk altındaki üyelerini çaresizliğe sürükleyerek, yıldan yıla genişleyerek asla bitmeyen bir yoksulluk ve mücadele döngüsü yaratıyoruz, gerçek soruna işaret edilmiyor.

Eğitim bir haktır. Ama aynı zamanda bir ayrıcalıktır. Bugün yükseköğretim neredeyse bir zorunluluk ve bir beklenti haline gelmiştir. Daha önce kolej derecesi yalnızca vasıflı mesleklerin icrası ya da liderlik pozisyonları için gerekliyken, günümüzde hayatta kalmaya çabalayan herkes için o bir önkoşul haline geldi. Sekreterlik ya da kişisel asistan gibi başlangıç düzeyindeki mesleklerinin yer aldığı hızla taranacak bir iş listesi, lisans veya üzeri bir derecenin fazlasıyla tercih edildiğini gösterecektir. Yükseköğretime erişimin engelliler veya bireysel olarak ya da topluluk düzeyinde sosyal haklardan yoksun olanlar da dahil, tüm öğrencileri kapsayacak şekilde genişletilememesi iki sınıflı bir toplum yaratma riski taşır: Diploması olan ve emek piyasasına erişenler ile diploması olmayıp geride bırakılanlar.

Alıntılanan Çalışmalar
Duffield, B. (2007). Educating Children without Housing: A Primer on Legal Requirements and Implementation
Strategies for Educators, Advocates and Policymakers.
Amerika Barolar Birliği.
Education for the Homeless Children and Youth Program
(2001). Meclis Raporu Mali Yıl 2000. Washington, DC: Birleşik Devletler Eğitim Dairesi.
Fowler-Finn, T. (2001). Student Stability vs. Mobility. The School Administrator, Ağustos 2000
Julianelle, P. F., & Foscarinis, M. (2003). Responding to the School Mobility of Children and Youth Experiencing homelessness: The McKinney-Vento Act and Beyond. The Journal of
Negro Education, Sayı 72 (1), s. 39-54.
Heyback, L., & Nix-Hodes, P. (1999). Reducing Mobility: Good for Kids, Good for Schools. The Beam: The Newsletter for the National Association for the Education of Homeless
Children and Youth, 9(1): 5.
Çocuk ve Yoksulluk Enstitüsü (2001).
Back to the Future: The Brownstone and FutureLink
Evsiz Çocuklar için Okul Sonrası Programlar. New York,
NY: Homes for the Homeless.
Mizerek, E., & Hinz, E. (2004). Counseling 101Column: Helping Homeless Students. Principal Leadership Magazine, 4 (8).
Evsizler için Ulusal Koalisyon (2007, Ağustos). NCH Bilgi
Formu No. 10 Erişim: Education of Homeless Children and
Youth: http://www.nationalhomeless.org/publications/facts/education.pdf
Policy Study Associates (2002). Education for Homeless Children and Youth Program: Learning to Succeed. Washington, DC:
ABD Eğitim Dairesi, Planlama ve Değerlendirme Servisi.
Rescorla, L., Parker, R., & Stolley, P. (1991). Ability, achievement, and adjustment for homeless children. American Journal of Orthopsychiatry, 61 (2): 210-220.
Teicher, 2005. For homeless, no place like home.
Christian Science Monitor.
Turner, C., Khrais, R., Lloyd, T., Olgin, A., Isensee, L.,
Vevea, B., & Carsen, D. (2016, April18).
Why America’s Schools Have A Money Problem. Erişim: https://www.npr.org/2016/04/18/474256366/why-americas-schools-
have-a-money-problem
ABD Eğitim Dairesi (2004). Education for Homeless Children and Youth Program, McKinneyVento Evsizlere Yardım Yasası,
Kısım VII-B. Washington, DC: Birleşik Devletler Eğitim Dairesi.